Telkens weer beginnen we met de Passo di San Lugano. Die ligt nu eenmaal op bijna iedere route.
Vervolgens slingeren we omhoog naar de Passo di Manghen (2047m)
Deze pas wordt slechts door een enkeling bezocht maar toch is deze heel erg de moeite waard.
Afgelopen week hadden we hem al met de auto bedwongen en deze ronde met de motor.
Telkens weer ontdek je nieuwe dingen rond om je heen. Nu zag ik bij het boerderijtje bovenaan op de berg zelfs een heus varken in de wei wandelen....
Voor hoelang is hier dan meteen de hamvraag....ghi....
Toen we de passo weer wilden verlaten werden we verrast door enige groene blubberige substantie op de weg.
Deze lag redelijk vaak in onze rijlijnen.
De geur werd steeds doordringender en op enig moment waren we van het idee afgestapt dat het een lekkende gierwagen was.
Er liepen namelijk zo´n 80 schommelende konten voor ons de berg af op koeientempo en niemand mocht voorbij.
Tja, toen er maar even tegenaan geknald en een rondje capucino, chocolade calde en cafe americano gepakt. Slechts 4 euro voor dit alles. De hete chocolademelk was gemaakt van een volle reep chocolade met slagroom als vloeistof. Wim had voor die dag genoeg gegeten en gedronken.
Was een beetje misselijk dacht ik..........
Enfin, verder gereden nadat al het vee de alm af was gelopen.
Daar treffen we de Passo Brocon (1615m) Tjo, dat was een lekker bochtig geval.
Geen kip te zien zodat we er lekker overheen konden jagen. IsWim wel toevertrouwd!
Toon kon ff niet bijbenen........ :)
Vervolgens een klein pasje, met alle schoonheid die het te bieden had. De Passo Gobbera (968m)
Daar in italie stikt het ook van de meren.
Voordat we daar zijn zien we ineens rechts van ons een joekel van een waterval. De krachtcentrale aan de andere kant van de weg stond als een gek te gieren.
Wat kwam dat water met geweld naar beneden.
De volle zon stond dus te schitteren in het Lago del Corlo.
Tjee wat is hier het water blauw.
Gelukkig zat ik achterop en kon mijn hoofd draaien om de volle schoonheid te kunnen aanschouwen. Ik geloof dat het ook ergens op mijn helmcamera opgenomen is. Ik was even flebbergasted van dat moois.
Nog even een lokale tosti gegeten bij een erg mooie waterval die vanuit het Lago kwam en weer in een diepe kloof verdween.
Vandaar gaan we naar de Passo Vezenna (1402m) en stomen letterlijk door naar het Lago di Caldonazze via de Passo Fricca (1110m)
We zijn met een vaartje van bijna 100km/u langs de zandpyramides van Segonzano gesuist.
1 blik omhoog was genoeg om dit gebeuren te aanschouwen. De bochten lagen ons veel beter........
En uiteindelijk bereiken weer voldaan van alle indrukken, ons hotel om de motor daarna meteen op de aanhanger te plaatsen voor de lange reis naar huis op vrijdag.
We waren om 8.00 uur s'morgens vertrokken en kwamen uiteindelijk om 2300 uur aan in Geldrop na een gezellige dag rijden in de auto, met veel gesprekstof, dubbel liggen van het lachen over Embouchure...... etc.
WIm heeft de motor netjes in de schuur gezet en zodoende kon ik vandaag onbezorgd naar het Anna ziekenhuis voor controle voet.
Blijkt toch een scheurtje in middenvoetsbeentje te zitten en de teen staat nog steeds goed maar nog geen zicht op enige aanhechting.
Zal een week of 6 gaan duren........
Einde van een SUPER !!!!! vakantie ondanks de trubbels.
Tot zover!
1 opmerking:
Hoi Corine.
Plaatjes en tekst om van te smullen. Een blog om er eens lekker voor te gaan zitten en Corine ten voete uit.
Harrtelijke groet.
Jeroen Hensen
Een reactie posten