8 september de zuidroute bedwongen.....

Wat die inhield zal ik vertellen.
Telkens weer beginnen we met de Passo di San Lugano. Die ligt nu eenmaal op bijna iedere route.
Vervolgens slingeren we omhoog naar de Passo di Manghen (2047m)
Deze pas wordt slechts door een enkeling bezocht maar toch is deze heel erg de moeite waard.
Afgelopen week hadden we hem al met de auto bedwongen en deze ronde met de motor.
Telkens weer ontdek je nieuwe dingen rond om je heen. Nu zag ik bij het boerderijtje bovenaan op de berg zelfs een heus varken in de wei wandelen....
Voor hoelang is hier dan meteen de hamvraag....ghi....

Toen we de passo weer wilden verlaten werden we verrast door enige groene blubberige substantie op de weg.
Deze lag redelijk vaak in onze rijlijnen.
De geur werd steeds doordringender en op enig moment waren we van het idee afgestapt dat het een lekkende gierwagen was.

Er liepen namelijk zo´n 80 schommelende konten voor ons de berg af op koeientempo en niemand mocht voorbij.
Tja, toen er maar even tegenaan geknald en een rondje capucino, chocolade calde en cafe americano gepakt. Slechts 4 euro voor dit alles. De hete chocolademelk was gemaakt van een volle reep chocolade met slagroom als vloeistof. Wim had voor die dag genoeg gegeten en gedronken.
Was een beetje misselijk dacht ik..........

Enfin, verder gereden nadat al het vee de alm af was gelopen.
Daar treffen we de Passo Brocon (1615m) Tjo, dat was een lekker bochtig geval.
Geen kip te zien zodat we er lekker overheen konden jagen. IsWim wel toevertrouwd!
Toon kon ff niet bijbenen........   :)

Vervolgens een klein pasje, met alle schoonheid die het te bieden had. De Passo Gobbera (968m)
Daar in italie stikt het ook van de meren.
Voordat we daar zijn zien we ineens rechts van ons een joekel van een waterval. De krachtcentrale aan de andere kant van de weg stond als een gek te gieren.
Wat kwam dat water met geweld naar beneden.
De volle zon stond dus te schitteren in het Lago del Corlo.
Tjee wat is hier het water blauw.


Gelukkig zat ik achterop en kon mijn hoofd draaien om de volle schoonheid te kunnen aanschouwen. Ik geloof dat het ook ergens op mijn helmcamera opgenomen is. Ik was even flebbergasted van dat moois.

Nog even een lokale tosti gegeten bij een erg mooie waterval die vanuit het Lago kwam en weer in een diepe kloof verdween.
Vandaar gaan we naar de Passo Vezenna (1402m) en stomen letterlijk door naar het Lago di Caldonazze via de Passo Fricca (1110m)
We zijn met een vaartje van bijna 100km/u langs de zandpyramides van Segonzano gesuist.
1 blik omhoog was genoeg om dit gebeuren te aanschouwen. De bochten lagen ons veel beter........

En uiteindelijk bereiken weer voldaan van alle indrukken, ons hotel om de motor daarna meteen op de aanhanger te plaatsen voor de lange reis naar huis op vrijdag.
We waren om 8.00 uur s'morgens vertrokken en kwamen uiteindelijk om 2300 uur aan in Geldrop na een gezellige dag rijden in de auto, met veel gesprekstof, dubbel liggen van het lachen over Embouchure...... etc.
WIm heeft de motor netjes in de schuur gezet en zodoende kon ik vandaag onbezorgd naar het Anna ziekenhuis voor controle voet.
Blijkt toch een scheurtje in middenvoetsbeentje te zitten en de teen staat nog steeds goed maar nog geen zicht op enige aanhechting.

Zal een week of 6 gaan duren........
Einde van een SUPER !!!!! vakantie ondanks de trubbels.
Tot zover!

de tocht naar de reuzen van het noorden.....

Nadat ik vanochtend aan het ontbijt de groeten vanuit Nederland kreeg van Rob en Marian via Jacques begon de dag al meteen erg goed.
De weersverwachting was hoopvol.  Nog slechts een enkele wolk aan de lucht maar die was in no time verdwenen.
We maken onze helmen en ruiten schoon (erg veel zand en teer) en maken ons klaar voor de start.
We hebben besloten dat we naar het noorden van italie rijden. Eigenlijk de overgang van de Alpen naar de Dolomieten.

Hier mijn steun en toeverlaat op de motor:

We starten de dag via het Lago di Caldaro naar wederom de Mendolapas (1363m maar nu vanaf de andere kant), de Passo Palade ( 1512m), de Passo Giovo ofwel Jaufenpas (2094m), aansluitend de Passo Pennes ofwel de Penser Joch als hoogtepunt (2205m) en weer aansluitend naar ons hotel.
De tocht over deze reuzen doet wel wat met je. Het is er inmens stil, je kan zelfs achterop zittend je gedachten laten gaan, de wijdsheid hier in de bergen is erg bevrijdend...........
Wat maken die bergen toch een indruk. Zo erg zelfs dat ik van het pure genieten een keer flink knijp in mijn maatje.
Die zucht alleen maar:  ....ik krijg geen lucht.......     LAGGE!!!!!!!!

We waren lekker op tijd terug op de uitvalsbasis dus besloten we lekker naar de sauna te gaan en de bubbelbaden. Pootje op de rand en geen enkel probleem.

Tja....en das toch anders als bij ons.
Heb ik daar lekker een 2-tal uurtjes liggen kleppen met Wim, gaan we fijn doesjen...zegt Wim ineens....je haren zijn groen..........................

CRISIS!!!!!!!!!!!!!!!!

Was da nou weer?
Uiteindelijk moest er de plaatselijke kapster aan te pas komen en heeft gedeeltes van mijn haren moeten blonderen/ontkleuren ( hoe blond kan je worden......) om de groene kleur eruit te krijgen.
Een nieuw soort gloor was gebruikt en waarschijnlijk heeft dat gereageerd.
Ik zat er dus weer mee.......om toch Gallisch van te worden!
Op de een of andere manier wil het maar niet echt lekker soepel lopen deze vakantie.
Helaas......
Maar goed, morgen is weer een dag en het groen ziet er weer redelijk blond uit dus we gaan gewoon weer verder.
Er zijn ergere dingen...........Positief benaderen, toch?
Blik op oneindig en gaan met die banaan!

tot morgen.........

Vandaag gaan we de grote passen rijden.....

Ook vandaag staan een dikke 300 km op de planning richting de `grote jongens` van deze Dolomieten.
We starten in de richting oost via de Passo San Lugano (slechts 1097m).
Maar daarna komt meteen de Passo Rolle met 1989m.
Helaas hangt de hele pas in de mist. Het geeft een gevoel van een turks stoombad, je wordt er namelijk net zo nat van, maar dan bij een temperatuur van 7 graden.....
Wellicht zijn we te fanatiek want we hebben ons hotel al om 7.30 uur verlaten.
De zon kon gewoon nog geen kans grijpen om de wolken weg te jagen.
Na de Rolle gaan we naar de Passo di Giau (2230m)
Dit is wel een hele puist die erg prominent in de omgeving staat.
Net een rotte kies.
Maar goed, bij het restaurant hebben ze lekkere broodjes en capacinno...........

Er komt in een mum van tijd een wolk aanrollen waardoor het mooie uitzicht in no time absoluut verdwenen is.
Dan maar weer verder naar de Passo Folzareggo (2117m)
Van dat moment af blijft het helder en ontzettend blauw.
Martain verrekt het te stoppen op bovensrtaande pas omdat hij donders goed weet dat ik dan begin te zeuren over een tocht met de kabelbaan naar de uiterste top van deze berg.
Hij wil niet mee..........................tja.............hij rijdt voor dus moeten we hem volgen..........

Uiteindelijk komen de Passo Campolongo (1875m) en Passo Gardena in zicht. (2137m)
Dit zijn wel mijn absolute favorieten. WAT IS HET HIER MOOI!!!!!!!!!!!!!!!!

Foto's worden hier nog toegevoegd maar helaas niet vanuit het hotel......de verbinding laat echt te wensen over.
Maar blijf af en toe kijken want ik maar er een mooi verslag  van, kompleet met foto's.

Als laatstste gedeelte van onze toer rijden we via de Passo Karer en Lavaze weer naar het hotel.
De motor ziet er niet meer uit na de vele wegopbrekingen en teerlagen op de nieuwe wegen.
Da's wel iets waar ze hier goed in zijn........het asfalt ligt er behoorlijk strak bij, echt een aanrader.

Wordt vervolgd!!!!!

Nog even een klein extra verslagje van gisteren.....

Op weg naar het westen passeren we Lago di Stramentizzo waar we de zandpyramiden van Segonzana weer zien die we vorige keer al op de foto hebben vastgelegd.
Eigenlijk niet echt schokkend, maar ach....een keer kijken kan geen kwaad.
Als we het Lago di Garda voorbij zijn komen we op de Passo Campo Carlo Magno en vervolgen deze weg naar Lago di Molveno.
Het lijkt vandaag wel een meren route want vervolgens treffen we het Lago di Santa Giustina een een het Lago di Tenne.
Dit is zo onnatuurlijk blauw....ik snap hier niks van de bodemgesteldheid....
Omdat er op een stuk weg gewoon een bord stond met wat brieven (in italiaans) erop, moesten we via de Mendolapas omrijden naar het hotel.
Dit was echter geen straf, want ik heb in mijn leven nog niet zoveel appelbomen gezien en druivenranken.
Het leek wel of we in de appelmoesfabriek op bezoek waren.....Blijkt daar de grootste ciderfabriek van italie aan het werk te zijn.
Het rook ontzettend lekker.
We moesten wel goed uitkijken tijdens het rijden, want al die appels rollen gewoon van de berg af de straat op.
Dus daar lag ook behoorlijk prut.
Maar het was wel een extra dimensie.

Vandaag de toer naar het westen gereden als passagier....ieks!

Vandaag voor de eerste keer sinds afgelopen dinsdag weer op de motor. Maar nu dus wel als passagier dus, achterop.
Wim is zo lief geweest om zijn eigen motor thuis te laten en stuurt nu lekker op mijn machine door de Dolomieten.
Ff wennen om met zijn 2-en op de FJR te rijden maar dat gaat dus uitzonderlijk goed!!!!
Stabiele wegligging, toch erg snel in schakelen en remmen, super gewoon.
De weersverwachting was voor vandaag regenachtig, echter de plaatselijke bevolking gaf aan dat we het beste richting Gardameer konden gaan omdat het daar droog zou blijven.
Dat was het inderdaad. De straat was her en der wel nat maar we hebben geen regenpakken nodig gehad.
Vandaag hebben we nog eens de Mendolapas gereden die we afgelopen dinsdag ook al gedaan hadden.
Toen had ik hem zelf gestuurd en nu achterop.......toch wel vreemd......
Het verschil was ook dat afgelopen dinsdag we in de 30 graden reden en nu in een erg indrukwekkend weerbeeld.
Namelijk dwars door de wolken............
Erg mooi mee te maken!
Het leken wel watjes die je kon pakken.
Uiteindelijk zijn we hierna lekker op tijd aangekomen in het hotel.
Met mijn voet ging het vandaag goed. Het leek wel alsof ik de hele dag op een trilapparaat stond.
Hierdoor is denk ik mijn voet zelfs geslonken.........
Ik kon mijn laars gewoon uitkrijgen en zelfs de blauwe verkleuring wordt minder.
Het gaat vooruit!!!!
Jippie !!!!!!!!!!!!!!!
Foto's lukt weer niet vanwege de langzame verbinding dus die komen nog.....
Wordt weer vervolgd....

2 dagen toeren met de Fiat Punto......

Eind goed al goed wordt vaak gezegd.
Nu geldt dat voor onze overbrugging in Riva del Garda zeker!
Nadat we de huurauto van de verzekering hebben opgehaald hebben we de eerste dag hier in Riva dus al een mooie tocht over de Monte Baldo gereden.

Van daar uit zijn we afgedaald naar het Gardameer en hebben het schiereiland Sirmione bezocht en daar lekker aan de kust een pizza gegeten.
Zeker voor de motor ook een route die aan te bevelen is.

Martain heeft al een echte italiaans mentaliteit en heeft zijn hand vaak in de aanslag bij de toeter.
Dat werkt hier wel als een tierelier.
Ze zien ons italiaans kenteken en we frotten letterlijk overal tussendoor.
Nadat we wat gegeten hadden zijn we over de westkant van het Gardameer wederom door de bergen terug gereden naar Riva.
Het lago d´Idro gevonden, lago di Tenno en een hele lange tunnel.
Helaas kan ik geen foto´s plaatsen nu omdat de internetverbinding heel l.a.n.g.z.a.a.m. is.
Maar die komen nog!

Vandaag hebben we o.a. de Pian delle Fugazze gereden. Een kloof bij een stuwmeer met de meeste smalle weggetjes die je je maar kan voorstellen.
Nergens een plek om te stoppen dus geen foto´s kunnen maken.
De tip van deze kloof hadden we van een kennis uit duitsland van het GTR forum die toevallig een dag eerder hier was en deze toer gereden had. Hij had gehoord van mijn pech en wilde op bezoek komen.....
Helaas zaten we opdat moment in het ziekenhuis bleek later.

Met wat we de afgelopen dagen hebben gereden zouden we zo een buitenlandse reis kunnen organiseren door Dolomieten en Gardameergebied........

Wordt vervolgd!

The day after.....

Tja, daar zitten we dan.
Gisteren de hele dag bezig geweest met huisarts bezoek, apotheek, bank, taxiritten, uiteindelijk nog eens naar het ziekenhuis in Brixen (45 kilometer verderop).
Nadat de huisarts al foto's had gemaakt was het oordeel meteen: GIPS
Aangezien deze huisarts zo modern was dat ik de foto's digitaal heb gekregen had ik ze toch even naar Eindhoven gestuurd ter beoordeling.....daar ook GIPS.
Ik had plechtig beloofd aan Martain dat het oordeel uit Eindhoven bindend zou zijn.
Als advies gips zou zijn....dan dus Gips, maar wel in een ziekenhuis aangelegd.
Uiteindelijk in het op orthopeadiegebied goed bekend staande hospital Brixen (vanwege de wintersport dus....)

Hier zijn de foto's beoordeeld, men maakte opnieuw opnames en gelukkig kon het met tape worden afgedaan en rust. Dus krukken.
Dat was ondanks de gebroken teen wel ff een juichmoment.
Ik zag mezelf al met een gipsvlucht of zo naar huis moeten.......mooi niet dus......

Verder de hele dag bellen met verzekeringen, huurauto geregeld, ziektekostengaranties gevraagd etc etc.
We blijven dus hier en vervolgen in ieder geval de tussenstop die we geregeld hadden aan het Gardameer.
Nu dus met de auto.
Wat is het toch super om zo ondersteund te worden door je motormaatje. Echt geweldig!
Eigenlijk niet te verwoorden wat dat heeft betekend voor me!

Omdat we een huurauto vanmorgen in Bolzano konden ophalen hebben we er maar een passentocht van gemaakt.
Een heel aparte ervaring om met de auto op zulke smalle weggetjes te rijden.
Ik kon nu wel lekker op mijn gemakkie naar links en rechts kijken zonder van de weg te geraken.
Met de motor heb ik daar nooit gelegenheid voor.
Was wel een hele ervaring!!! We rijden in een Fiat Punto.......
Ik zal morgen ff een fotootje plaatsen van dit blits vehikel.....

We zijn vanuit Bolzano vertrokken naar de Karersee en Karerpas. Een ontzettend blauw meertje ligt aan de rechterhand. Het lijkt wel of er kunstmatig blauw aan toe is gevoegd. Heel onnatuurlijke kleur, maar het hoort schijnbaar zo.....
Vervolgens naar Cavalese gereden en na wat omzwervingen de Passo di Pramadiccio gereden. En jawel, zittend in de auto schieten we allebei in de lach. Het begint te regenen en we zeggen allebei....REGENPAK!

Het is even een uurtje slecht weer en vervolgens begint het weer op te klaren.
We rijden verder naar de Lavaze Joch (1805m) en rijden in een omtrekkende beweging richting Trodena waar we vanaf aanstaande zondag ons hotel hebben.
We zakken vervolgens af naar het zuiden en nemen de ontzettend mooie Passo di Manghen (2047m).
Erg smalle weggetje met krappe haarspeldbochten. Vereist echte stuurmanskunsten en die zijn Martain wel toevertrouwd.

Via Trento bereiken we binnendoor via Fiave uiteindelijk Riva Del Garda en hebben een erg leuk hotel. Zelfs met airco, wat heel welkom is want we zitten nu fijn buiten op het terras bij een aangename temperatuur van 22 graden. (23.00 uur)
Morgen zal ik wat foto's plaatsen. Tot zover even want de accu raakt op......
Wordt vervolgd!

12 passen reeds bedwongen..........

Gisteren hebben we een ontzettend drukke dag gehad met bochten. De route was 416 kilomter en we hebben denk ik voor 350  kilometers bochtenwerk gehad en de rest was de weg door het stampensdrukke Bolzano bij 30 graden.

Om te beginnen zijn we de Splugenpas naar beneden gereden vanaf Campodolcino om weer naar Zwitserland te gaan.
Overigens moet ik wel zeggen dat de Zwitserse Alpen een verademing zijn in vergelijk met het platte stuk van dit land. Het lijkt wel of het in de bergen allemaal net even wat vlotter gaat.....of zou dat aan onszelf liggen?????
Uiteindelijk zijn  we oostelijk gereden naar de Majolapass die1815 m hoog is.
En omdat we om klokslag 8.00 vertrokken, was de ochtenddauw weggetrokken en kwamen we als eerste dit plaatje tegen.
Daar werd ik gewoon vrolijk van!

Na hier een kolonne aan vrachtverkeer te hebben gepasseerd (een sport an sich...ghi) gaan we verder richting noorden naar de Julierpass (2284m). Het begint al hoger te worden.
Er ligt een strak asfalt wat hemels is om over te rijden.
Ideale lijnen, prachtig stuurwerk, werken met je lijf om alle krappe haarspelden te pakken en de FJR 1300 houdt zich opperbest, ook al wordt er veel gevraagd van de motor want regelmatig moet hij snel terug naar zijn 1e versnelling omdat we anders niet omhoog komen.
Boven aangekomen gaan we richting Davos en St Moritz om daar de Albulapass (2316m) te beklimmen.
Ze hebben er lekkere koffie want inmiddels is het 10.30 uur geworden en dat is toch koffietijd!
We vertrekken weer oostelijker zodat we via de Ofenpas (2155m) ofwel de Passo del Fuorn en de Umbraillpass (2505m) uitkomen bij het snoepje van de dag ......De Passo del Stevio. (2758m)

Het was overigens wel heel apart om van het strakke biljartlaken van asfalt op de Umbraill een kompleet stuk zand en grind tegen te komen met zelfs haarspelden waar helemaal niks lag!!!!
Dan merk je toch wel dat ik een zware motor heb. Hij kwispelt gestaag met zijn kontje hier.

De Stelvio of Stilfersjoch is de hoogste pas in de hele omgeving. Het begint een beetje te betrekken maar het is nog aangenaam genoeg om een lekker salade del Tonno te eten. Het is inmiddels 12.30 uur geworden.

mijn motormaatje!

zo straks weer verder met dit verslag...nu even ontbijten....

.............Zo dat had gesmaakt...ff het verslag verder afschrijven........

Na de schiterende Stelvio zijn we richting Passo di Gavia gereden (2621m) ook heel schitterend maar minder spektakel  op de top, slechts 1 hutje...., waarna we naar de Passo del Tonale (1883m) opstomen.
Uiteindelijk net voor Bolzano over de Passo Mendola die dan tegen lijkt te vallen omdat het slechts 1363m is.
Niets is minder waar want de afdaling van deze pas gaat gepaard met weer de nodige steile haarspelden en uiteindelijk heeft deze pas een klein stukje weg waar muurtjes gemetseld zijn en je nauwelijks een auto kunt passeren. Maar als je daar eenmaal de "schwung" van de snel opvolgende bochten te pakken hebt dan "IS' dat een lekker stuk!!!!!!!

Vervolgens kom je dan van het mooi bochtig traject, beneden aan waar je de ontzettend drukke weg naar Bolzano moet volgen om vervolgens, als we eindelijk met 30 graden warmte er doorheen zijn,  naar Selva di Val Gardena te rijden.
Aangekomen daar konden we de motor parkeren in de garage........
Tja............en na een ongeschonden reis die zo lekker soepel verliep, gewoonweg kikken........gebeurde het in de garage.......de vloer was glad, ik schuif weg......heb de motor nog 5 seconden weten te houden.....heel hard om hulp geroepen maar de hele groep moest nog afstappen en dat is niet zo snel gedaan op de gladde vloer dus.........kabeng..........daar lag ze!

Tja en dan is 350 kilo dusdanig zwaar dat je grote teen breekt.
Ik heb al foto's laten maken, een second opinion uit het Catharina ziekenhuis gekregen van Martine Arts en helaas is ook haar oordeel gips ......................................
2 weken onbelast en 2 belast.........
Maar om nederlands gips te krijgen mag ik het nog 3 dagen uitstellen. Dan zou ik iets kunnen regelen voor het vervoer.
Dus ga ik daar maar voor.......
Voor het artsenbezoek en 2 foto's heb ik hier toch cash 250 euri's moeten aftikken.
Had dat liever aan benzine uitgegeven......dikke zucht!

We zijn de Splugenpas over.....

Vanmorgen zijn we vol frisse moed gestart vanuit Herbitzheim om de steven te wenden richting Italie.
Om 7.30 uur was het nog dusdanig koud dat ik toch wel even mijn binnenvoeringen in de jas geritst heb.
Slechts 10 graden in heuvelachtig gebied is niet zo heel veel......
De rit verliep voorspoedig tot aan het Zwarte Woud.
We hebben daar even een tussenstop gemaakt bij Ziggi en Anette in Ohlsbach. We kennen hen van het Scheunenfest in Gladenbach van het GTR forum in duitsland.
Na een telefoontje dat we binnen een minuut aan de deur zouden staan waren ze hoogst verbaasd maar uitermate gastvrij.
Martain heeft de weg mooi voorgereden.
Het was in Zwitserland wel erg afzien...........

Het is een land waar echt iedereen zich zo netjes aan de snelheid dat het echt lijkt alsof er 40 minuten in een uur gestopt zijn.
poe poe, wat gaat het het daar l a n g z a a m . . . . . . . . . . . . .zucht............

Maar goed, na veel drukte, zebrapaden, drempels en een hoop vrachtverkeer eindelijk aangekomen aan de voet van de Splugenpas. . Het begint daar met een aardig aantal haarspelbochten. Ik heb volop gefilmd, al was het koud...ijskoud, want er lag nog her en der sneeuw.

Het was aan het meer van Splugen wel heel mooi.

We hebben het eerste hotel bereikt.....

zo...de eerste dag is in de pocket. Totaal geen regen, heerlijk gestuurd, 13 wegopbrekingen waar geen doorkomen aan was, dus creatief met kurk...uuhhh zumo en toch zowat als eersten aangekomen in Herbitzheim. We hebben echt voor ons doen rustig aan gereden. We hebben zelfs in 1 minuut tijd drie landen kunnen aandoen.
Van Luxemburg naar Duitsland en meteen haaks rechts naar Frankrijk.

We zitten lekker op het terras na te hebben gedouched.
Straks effe met zijn allen eten en naborrelen.
Voormorgen staat de rit naar de Splugenpas op het programma en overnachten dan in Campodolcino...
Tot zover!