Om te beginnen zijn we de Splugenpas naar beneden gereden vanaf Campodolcino om weer naar Zwitserland te gaan.
Overigens moet ik wel zeggen dat de Zwitserse Alpen een verademing zijn in vergelijk met het platte stuk van dit land. Het lijkt wel of het in de bergen allemaal net even wat vlotter gaat.....of zou dat aan onszelf liggen?????
Uiteindelijk zijn we oostelijk gereden naar de Majolapass die1815 m hoog is.
En omdat we om klokslag 8.00 vertrokken, was de ochtenddauw weggetrokken en kwamen we als eerste dit plaatje tegen.
Daar werd ik gewoon vrolijk van!
Na hier een kolonne aan vrachtverkeer te hebben gepasseerd (een sport an sich...ghi) gaan we verder richting noorden naar de Julierpass (2284m). Het begint al hoger te worden.
Er ligt een strak asfalt wat hemels is om over te rijden.
Ideale lijnen, prachtig stuurwerk, werken met je lijf om alle krappe haarspelden te pakken en de FJR 1300 houdt zich opperbest, ook al wordt er veel gevraagd van de motor want regelmatig moet hij snel terug naar zijn 1e versnelling omdat we anders niet omhoog komen.
Boven aangekomen gaan we richting Davos en St Moritz om daar de Albulapass (2316m) te beklimmen.
Ze hebben er lekkere koffie want inmiddels is het 10.30 uur geworden en dat is toch koffietijd!
We vertrekken weer oostelijker zodat we via de Ofenpas (2155m) ofwel de Passo del Fuorn en de Umbraillpass (2505m) uitkomen bij het snoepje van de dag ......De Passo del Stevio. (2758m)
Het was overigens wel heel apart om van het strakke biljartlaken van asfalt op de Umbraill een kompleet stuk zand en grind tegen te komen met zelfs haarspelden waar helemaal niks lag!!!!
Dan merk je toch wel dat ik een zware motor heb. Hij kwispelt gestaag met zijn kontje hier.
De Stelvio of Stilfersjoch is de hoogste pas in de hele omgeving. Het begint een beetje te betrekken maar het is nog aangenaam genoeg om een lekker salade del Tonno te eten. Het is inmiddels 12.30 uur geworden.
.............Zo dat had gesmaakt...ff het verslag verder afschrijven........
Na de schiterende Stelvio zijn we richting Passo di Gavia gereden (2621m) ook heel schitterend maar minder spektakel op de top, slechts 1 hutje...., waarna we naar de Passo del Tonale (1883m) opstomen.
Uiteindelijk net voor Bolzano over de Passo Mendola die dan tegen lijkt te vallen omdat het slechts 1363m is.
Niets is minder waar want de afdaling van deze pas gaat gepaard met weer de nodige steile haarspelden en uiteindelijk heeft deze pas een klein stukje weg waar muurtjes gemetseld zijn en je nauwelijks een auto kunt passeren. Maar als je daar eenmaal de "schwung" van de snel opvolgende bochten te pakken hebt dan "IS' dat een lekker stuk!!!!!!!
Vervolgens kom je dan van het mooi bochtig traject, beneden aan waar je de ontzettend drukke weg naar Bolzano moet volgen om vervolgens, als we eindelijk met 30 graden warmte er doorheen zijn, naar Selva di Val Gardena te rijden.
Aangekomen daar konden we de motor parkeren in de garage........
Tja............en na een ongeschonden reis die zo lekker soepel verliep, gewoonweg kikken........gebeurde het in de garage.......de vloer was glad, ik schuif weg......heb de motor nog 5 seconden weten te houden.....heel hard om hulp geroepen maar de hele groep moest nog afstappen en dat is niet zo snel gedaan op de gladde vloer dus.........kabeng..........daar lag ze!
Tja en dan is 350 kilo dusdanig zwaar dat je grote teen breekt.
Ik heb al foto's laten maken, een second opinion uit het Catharina ziekenhuis gekregen van Martine Arts en helaas is ook haar oordeel gips ......................................
2 weken onbelast en 2 belast.........
Maar om nederlands gips te krijgen mag ik het nog 3 dagen uitstellen. Dan zou ik iets kunnen regelen voor het vervoer.
Dus ga ik daar maar voor.......
Voor het artsenbezoek en 2 foto's heb ik hier toch cash 250 euri's moeten aftikken.
Had dat liever aan benzine uitgegeven......dikke zucht!